Syndyk masy upadłości to organ postępowania upadłościowego, który w znacznym stopniu determinuje jego przebieg. Wydając postanowienie o ogłoszeniu upadłości, sąd wyznacza syndyka uwzględniając takie okoliczności jak liczbę spraw, w których doradca restrukturyzacyjny pełni funkcje w ramach postępowań upadłościowych i restrukturyzacyjnych, doświadczenie oraz dodatkowe kwalifikacje. Jest on powoływany zarówno w postępowaniu upadłościowym przedsiębiorcy (firmy), jak i w postępowaniu upadłościowym osoby fizycznej (konsumenta).

Niezwłocznie po ogłoszeniu upadłości syndyk obejmuje zarząd nad całym majątkiem dłużnika. W pierwszej kolejności musi ustalić, które składniki majątku wchodzą w skład masy upadłości. Następnie przystępuje do ich likwidacji, która w zależności od rodzaju mienia, może przybrać różne formy. Najczęściej likwidacja przybiera formę sprzedaży. Sprzedaży podlegać mogą zarówno ruchomości, jak i nieruchomości, wierzytelności, a także inne prawa. Środki pieniężne uzyskane z tytułu likwidacji mienia, jak również środki przekazane do masy upadłości z innych tytułów (np. z tytułu zajętego wynagrodzenia) zostaną przeznaczone w głównej mierze na zaspokojenie kosztów postępowania oraz spłatę wierzycieli. Syndyk powinien kierować się przy tym zasadą optymalizacji polegającej na minimalizacji kosztów bieżącego funkcjonowania upadłego i dążeniem do osiągnięcia jak najwyższych kwot z tytułu likwidacji składników masy.

Syndyk przejmuje większość obowiązków sprawozdawczych upadłego, w tym jest odpowiedzialny za przygotowanie sprawozdań finansowych. Ponadto wstępuje w miejsce upadłego do toczących się postępowań sądowych, administracyjnych lub sądowoadministracyjnych, które dotyczą masy upadłości. Organ jest osobą wyłącznie uprawnioną do wszczęcia nowych postępowań sądowych, administracyjnych lub sądowoadministracyjnych, dotyczących masy upadłości. Postępowania te prowadzi w imieniu własnym, lecz na rzecz upadłego.

W oparciu o informacje uzyskane od upadłego i jego wierzycieli przygotowuje kluczowe dokumenty postępowania, w tym w szczególności spis inwentarza wraz z oszacowaniem masy upadłości, plan likwidacyjny, listę wierzytelności oraz plan podziału funduszów masy. Upadły powinien wydać syndykowi cały swój majątek, jak również udzielać mu wszelkich niezbędnych wyjaśnień. W przypadku braku wykonania tych obowiązków, postępowanie może zostać umorzone.

Masa upadłości to najkrócej mówiąc majątek upadłego, który służy zaspokojeniu jego wierzycieli. W skład masy wchodzą co do zasady wszystkie składniki majątku należące do upadłego w dniu ogłoszenia upadłości, jak również nabyte w toku postępowania. Ustalenie i objęcie składników majątku upadłego należy do podstawowych zadań syndyka. Ustalenie składu masy upadłości następuje w drodze sporządzenia spisu inwentarza i spisu należności. W spisie inwentarza ujawnia się prawa, ruchomości, nieruchomości, środki pieniężne w kasie i na rachunkach bankowych.

Przyjmuje się domniemanie, że rzeczy pozostające w posiadaniu upadłego w chwili ogłoszenia upadłości wchodzą w skład jego majątku. Jeżeli ktoś twierdzi inaczej, musi to wykazać w drodze wniosku o wyłączenie z masy upadłości.

Pewne grupy mienia są ustawowo wyłączone z masy upadłości. Przede wszystkim w jej skład nie wchodzą składniki majątku wyłączone spod egzekucji. Przykładowo będą to rzeczy wykorzystywane w życiu codziennym, takie jak lodówka, pralka, odkurzacz, piekarnik, pościel, bielizna, ubrania, narzędzia i inne przedmioty niezbędne do wykonywania pracy, przedmioty niezbędne do nauki. Wątpliwości w zakresie przynależności poszczególnych rzeczy do masy upadłości rozstrzyga sędzia-komisarz.

Jeżeli jakikolwiek składnik majątku zostanie przez syndyka wadliwie zaliczony w skład masy, rzeczywistemu właścicielowi przysługuje uprawnienie do złożenia wniosku o wyłączenie tego składnika z masy. Sędzia-komisarz powinien rozpoznać wniosek w ciągu miesiąca, po uprzednim wysłuchaniu syndyka. W przypadku oddalenia wniosku, rzeczywisty właściciel może wystąpić z powództwem o wyłączenie mienia z masy upadłości.

Upadły nie ma prawa zarządu, korzystania i rozporządzania składnikami majątku wchodzącymi w skład masy. Czynności prawne upadłego dotyczące takiego mienia są nieważne. Wyjątkowo istnieje możliwość czasowego korzystania przez upadłego z mieszkania wchodzącego w skład masy.

Należyte ustalenie składu masy upadłości jest jednym z podstawowych obowiązków syndyka. Przepisy przewidują szereg instrumentów mających zapewnić ochronę masy upadłości w ten sposób, by jej późniejsza likwidacja przełożyła się na uzyskanie możliwie wysokiego stopnia zaspokojenia wierzycieli.

Lista wierzytelności to jeden z kluczowych dokumentów postępowania upadłościowego. Wyznacza ona krąg wierzycieli upadłego, którzy będą uprawnieni do zaspokojenia z masy upadłości. Jedynie wierzytelności zabezpieczone rzeczowo oraz należności ze stosunku pracy podlegają umieszczeniu na liście z urzędu. Każda inna wierzytelność, o ile wierzyciel chce uczestniczyć w postępowaniu upadłościowym, musi zostać zgłoszona.

Zgłoszenie kieruje się bezpośrednio do syndyka. W ramach pisma wierzyciel powinien szczegółowo dookreślić wierzytelność poprzez podanie źródła, z którego wynika, jej wartości (z podziałem na należność główną i odsetki), ustanowionych zabezpieczeń oraz kategorii, do której ma zostać zaliczona. Dodatkowo należy podać numer rachunku bankowego, co ma usprawnić wypłatę środków pieniężnych z masy upadłości. Do pisma należy dołączyć wszelkie dowody, potwierdzające fakt istnienia i wysokość zgłaszanej wierzytelności. W praktyce będą to przeważnie faktury VAT, umowy o współpracy, potwierdzenia sald.

Syndyk sprawdza, czy zgłoszenie odpowiada wymogom formalnym, a następnie weryfikuje, czy wierzytelność znajduje potwierdzenie w księgach rachunkowych i innych dokumentach upadłego, wpisach w księgach wieczystych oraz rejestrach. Jednocześnie zobowiązuje upadłego do zajęcia stanowiska odnośnie istnienia zgłoszonej wierzytelności.

Wierzyciele powinni zgłosić przysługujące im wierzytelności w terminie 30 dni licząc od dnia ukazania się obwieszczenia treści postanowienia o ogłoszeniu upadłości. Jeżeli wierzyciel zgłosi wierzytelność z naruszeniem tego terminu, będzie musiał ponieść z tego tytułu dodatkową opłatę. Wierzytelność spóźnionego wierzyciela uwzględnia się planach podziału funduszów masy upadłości sporządzonych wyłącznie po jej uwzględnieniu na liście.

Etap zgłaszania wierzytelności to jeden z najistotniejszych dla wierzyciela momentów postępowania upadłościowego. Aktywność wierzyciela w tym stadium postępowania determinuje to, czy w ogóle będzie ujęty na liście wierzytelności, jak również to, czy w razie jego ujęcia wartość przysługującej mu wierzytelności będzie prawidłowa. Zgłoszenie jest również ważne w kontekście ewentualnego późniejszego dochodzenia należności. W sytuacji, gdy wierzyciel nie zostanie w pełni zaspokojony w toku postępowania upadłościowego, będzie dysponował tytułem egzekucyjnym przeciwko upadłemu w postaci wyciągu z zatwierdzonej listy. Zgłoszenie powoduje również przerwanie biegu przedawnienia, które biegnie na nowo dopiero od dnia następującego po dniu uprawomocnienia się postanowienia o zakończeniu lub umorzeniu postępowania upadłościowego.

Jeżeli potrzebujesz pomocy w zgłoszeniu wierzytelności, zachęcamy do zapoznania się z naszą ofertą w tym zakresie.

Lista wierzytelności to dokument sporządzany przez syndyka w toku postępowania upadłościowego obejmujący wierzytelności upadłego powstałe przed ogłoszeniem upadłości. Lista określa sumę, z którą wierzyciele uczestniczą w postępowaniu upadłościowym. Ponadto, zawiera szczegółowe informacje na temat poszczególnych wierzytelności, w tym o istnieniu i rodzaju zabezpieczenia, o kategorii zaspokojenia, o możliwości potrącenia oraz uzasadnienie. Listę wierzytelności konstruuje się co do zasady na podstawie zweryfikowanych przez syndyka zgłoszeń wierzytelności. Wyjątkowo powinno się uwzględnić z urzędu należności ze stosunku pracy oraz wierzytelności zabezpieczone rzeczowo na składnikach majątku upadłego. Na liście powinna być ujęta każda zgłoszona wierzytelność, nawet ta, której syndyk odmawia uznania. W przypadku, gdy organ zaprzecza oświadczeniom wierzyciela, powinien wyjaśnić swoje stanowisko w odrębnej rubryce listy. Weryfikacja zgłoszeń odbywa się w oparciu o dokumentację upadłego, a więc przede wszystkim księgi rachunkowe, lecz również informacje ogólnodostępne, takie jak wpisy w księgach wieczystych. Syndyk wzywa również upadłego do zajęcia stanowiska odnośnie poszczególnych wierzytelności. Stanowisko umieszcza się na liście wierzytelności. Jeżeli stosownego oświadczenia nie złożono, zamieszcza się informację o przyczynach braku jego złożenia. W Prawie upadłościowym istnieje możliwość zaskarżania listy wierzytelności w drodze złożenia sprzeciwu. Dłużnik może zaskarżyć listę w sytuacji, gdy jej treść jest niezgodna z jego oświadczeniem, natomiast wierzyciel, w zależności od sytuacji, może złożyć sprzeciw w zakresie uznania albo odmowy uznania wierzytelności. Sprzeciw, oprócz wymogów przewidzianych dla pisma procesowego, powinien również zawierać dokładne oznaczenie zaskarżonej wierzytelności, wniosek wskazujący postulowaną zmianę listy, jak również uzasadnienie i przytoczenie dowodów. Co szczególnie istotne, sprzeciw może być oparty jedynie na twierdzeniach wskazanych uprzednio w zgłoszeniu wierzytelności. Możliwość podniesienia innych twierdzeń jest warunkowana wykazaniem przez wierzyciela, że ich wcześniejsze przytoczenie było niemożliwe lub że potrzeba ich przedstawienia wynikła później. Następnie, po prawomocnym rozstrzygnięciu sprzeciwów lub przy braku ich wniesienia, po upływie terminu do ich wniesienia, sędzia-komisarz zatwierdza listę wierzytelności. Zatwierdzona lista stanowi podstawę do przygotowania przez syndyka planu podziału funduszów masy upadłości. Jednocześnie, wyciąg z zatwierdzonej listy, obejmujący oznaczenie sumy uzyskanej przez wierzyciela na poczet istniejącego zobowiązania, stanowi tytuł egzekucyjny przeciwko upadłemu po umorzeniu lub zakończeniu postępowania. Jest to o tyle istotne, że wierzyciel figurujący na liście wierzytelności, w przypadku braku uzyskania pełnego zaspokojenia w toku upadłości, nie będzie musiał dochodzić ponownie przysługującej mu wierzytelności.

Pre-pack czyli przygotowana likwidacja polega na sprzedaży przedsiębiorstwa upadłego, jego zorganizowanej części lub składników majątku stanowiących znaczną część przedsiębiorstwa na zasadach przewidzianych we wniosku złożonym na etapie postępowania o ogłoszenie upadłości. Założeniem instytucji jest osiągnięcie szybszego i pełniejszego zaspokojenia wierzycieli przy jednoczesnym skróceniu czasu trwania postępowania. Złożenie wniosku o zatwierdzenie warunków sprzedaży jest dopuszczalne zarówno wraz z wnioskiem o ogłoszenie upadłości, jak również po jego złożeniu, ale przed wydaniem orzeczenia w przedmiocie ogłoszenia upadłości. Wniosek o pre-pack może złożyć każdy uczestnik postępowania o ogłoszenie upadłości. W praktyce oznacza to, że z instytucji zawsze będzie mógł skorzystać dłużnik, z kolei wierzyciel wyłącznie w sytuacji, gdy jednocześnie będzie autorem wniosku upadłościowego. Wniosek o pre-pack musi określać przynajmniej podstawowe warunki sprzedaży, tj. cenę i nabywcę. W praktyce najczęściej do wniosku dołącza się projekt przyszłej umowy sprzedaży. Wniosek może przewidywać, że wydanie przedsiębiorstwa nabywcy nastąpi z dniem ogłoszenia upadłości dłużnika. W tym przypadku już na etapie składania wniosku o przygotowaną likwidację istnieje konieczność zapłaty całej ceny nabycia na rachunek depozytowy sądu. Każdorazowo do wniosku należy dołączyć opis i oszacowanie przedmiotu wniosku sporządzony przez biegłego sądowego. Sąd uwzględnia wniosek o pre-pack w sytuacji, gdy zaproponowana przez wnioskodawcę cena jest wyższa niż kwota możliwa do uzyskania w upadłości przy założeniu likwidacji na zasadach ogólnych. W wyjątkowych sytuacjach sąd może uwzględnić wniosek o zatwierdzenie warunków sprzedaży, gdy cena jest zbliżona do kwoty możliwej do uzyskania w upadłości prowadzonej na zasadach ogólnych. Uwzględniając wniosek, w postanowieniu o ogłoszeniu upadłości sąd zatwierdza warunki sprzedaży, wskazując co najmniej osobę nabywcy oraz cenę sprzedaży. W ciągu 30 dni od dnia stwierdzenia prawomocności postanowienia, syndyk zawiera umowę sprzedaży oraz wydaje przedmiot sprzedaży na rzecz nabywcy. Sprawne przeprowadzenie przygotowanej likwidacji umożliwia nie tylko ograniczenie czasu trwania procedury upadłościowej do minimum i zwiększenie stopnia zaspokojenia wierzycieli, lecz przede wszystkim pozwala na zapewnienie ciągłości przedsiębiorstwa, co ma niebagatelny wpływ dla jego pracowników i kontrahentów.

Niezwykle rzadko zdarza się, że w wyniku likwidacji majątku upadłego uzyskane z tego tytułu środki pieniężne są wystarczające na pełne zaspokojenie wszystkich jego wierzycieli. W sytuacji, gdy cały majątek upadłego będącego osobą fizyczną został przeznaczony na spłatę jego wierzycieli, pozostawienie takiej osoby z częścią niezaspokojonych w toku upadłości długów, wywoływałoby niekorzystne społecznie skutki. Z tej przyczyny, w stosunku do upadłych będących osobami fizycznymi (zarówno przedsiębiorców jak i konsumentów) przewidziano możliwość umorzenia pozostałej części zobowiązań.

W stosunku do konsumentów istnieją trzy odrębne drogi prowadzące do oddłużenia: poprzez ustalenie planu spłaty niezaspokojonej w upadłości części zobowiązań, w drodze umorzenia lub warunkowego umorzenia tychże zobowiązań bez ustalania planu spłaty wierzycieli. Ustalenie planu spłat jest zasadą, a jego czas trwania uzależniony jest od przyczyn powstania stanu niewypłacalności lub zwiększenia jego stopnia oraz stopnia zaspokojenia wierzycieli.

Rzetelny upadły może liczyć na to, że plan spłat zostanie ustalony na czas nie dłuższy niż 36 miesięcy. Jeżeli upadły doprowadził do powstania swej niewypłacalności lub zwiększenia jej stopnia w sposób umyślny lub wskutek rażącego niedbalstwa okres ten w skrajnych przypadkach może ulec wydłużeniu do 84 miesięcy. Jeżeli jednak stopień zaspokojenia wierzycieli będzie wynosił 70%, harmonogram spłat nie może być dłuższy niż 1 rok (przy 50% – 2 lata).

W upadłości konsumenckiej projekt planu spłat przedstawia sądowi syndyk. Do projektu dołącza się stanowiska upadłego oraz jego wierzycieli. Ustalając plan spłat sąd bierze pod uwagę możliwości zarobkowe upadłego, jego koszty życia (w tym związane z zaspokajaniem potrzeb mieszkaniowych), wysokość niezaspokojonych zobowiązań oraz stopień zaspokojenia wierzycieli w upadłości. W tym kontekście warto zauważyć, że okolicznością warunkującą wysokość spłat jest nie kwota wynagrodzenia pobieranego przez upadłego w toku postępowania, lecz prawdopodobny, potencjalny poziom dochodów ustalany na podstawie takich czynników jak kwalifikacje zawodowe, wykształcenie, doświadczenie zawodowe, wiek. Po wykonaniu przez upadłego wszystkich przewidzianych w postanowieniu sądu spłat, pozostała niezaspokojona część zobowiązań zostaje umorzona.

Postępowanie upadłościowe ze swej istoty zakłada likwidację majątku upadłego w celu zaspokojenia jego wierzycieli w jak najwyższym stopniu. Najczęściej jest to rozwiązanie stosowane w przypadku braku powodzenia przeprowadzonych środków restrukturyzacyjnych. Niemniej jednak, ustawodawca dopuścił zawarcie układu w upadłości, w sytuacji gdy już w toku postępowania okaże się, że zawarcie układu będzie dla wierzycieli korzystniejsze, a przez to przyczyni się w większym stopniu niż likwidacja majątku, do osiągnięcia celów postępowania.

Propozycje układowe mogą złożyć syndyk, upadły oraz każdy z jego wierzycieli (bez względu na wysokość przysługującej mu wierzytelności oraz kategorię, w której podlega zaspokojeniu). Propozycje układowe powinny wskazywać proponowany sposób restrukturyzacji zobowiązań upadłego. Mogą przewidywać m.in. odroczenie terminu wykonania zobowiązań, ich rozłożenie na raty lub redukcję. Analogicznie jak w przypadku postępowań restrukturyzacyjnych, propozycje układowe mogą uwzględniać podział wierzycieli na grupy w celu zróżnicowania ich sytuacji prawnej.

Zwołanie zgromadzenia wierzycieli w celu głosowania nad układem uzależnione jest przede wszystkim od prawdopodobieństwa przyjęcia i wykonania układu. W sytuacji, gdy zostanie uprawdopodobnione, że układ zostanie przyjęty i wykonany, sędzia-komisarz może zwołać zgromadzenie. Wniosek o zwołanie zgromadzenia jest dla sędziego-komisarza wiążący, gdy jest popierany przez wierzyciela lub wierzycieli posiadających co najmniej 50% ogólnej sumy wierzytelności.

Układ zostaje przyjęty, gdy wypowie się za nim większość głosujących wierzycieli, posiadających co najmniej dwie trzecie sumy wierzytelności przysługujących głosującym wierzycielom. Jeżeli wierzyciele zostali przyporządkowani do kilku grup, analogiczne większości obowiązują w odniesieniu do każdej z tych grup. Tak przyjęty układ podlega następnie zatwierdzeniu przez sąd, który na tym etapie sprawdza, czy jego warunki są zgodne z przepisami prawa (m.in. z przepisami dotyczącymi warunków udzielania pomocy publicznej) oraz to, czy jest możliwy do wykonania.

Ile trwa przygotowanie wniosku o ogłoszenie upadłości konsumenckiej?

Jeżeli otrzymamy wszystkie wymagane dokumenty i informacje, jesteśmy w stanie przygotować wniosek nawet w dwa tygodnie.

Jak długo będzie rozpatrywany mój wniosek?

Postanowienie o ogłoszeniu upadłości powinno zapaść w ciągu dwóch miesięcy od dnia złożenia wniosku. W zależności od sądu upadłościowego oraz stopnia skomplikowania sprawy, czas rozpatrzenia może być krótszy (nawet parę tygodni) lub dłuższy.

Kto może ogłosić upadłość konsumencką?

Ten tryb postępowania dedykowany jest dla osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej. Do tego grona zalicza się także rolników.

Czy można ogłosić upadłość konsumencką w przypadku jednego wierzyciela?

Tak, można ogłosić upadłość konsumencką w sytuacji, gdy dłużnik ma wyłącznie jednego wierzyciela.

Co w przypadku, gdy dane zawarte we wniosku upadłościowym nie są zgodne z rzeczywistością?

To zależy, czy błąd ma charakter istotny. Jeżeli tak, sankcją jest umorzenie postępowania. Zawsze jednak sąd może odstąpić od umorzenia, jeżeli dalsze prowadzenie postępowania jest uzasadnione względami słuszności lub humanitarnymi.

Ile trwa postępowanie upadłościowe?

To oczywiście zależy od wielu czynników. Standardowe postępowanie, w którym majątek upadłego jest niewielki, a sytuacja prawna klarowna, nie powinno trwać dłużej niż 6 miesięcy. W przypadku, gdy majątek dłużnika jest znaczny, struktura wierzycieli skomplikowana, a dodatkowo należy odwrócić dokonane przez upadłego czynności, postępowanie trwa zazwyczaj ponad rok.

Czy cały mój majątek zostanie zlikwidowany?

Nie, w skład masy upadłości nie wchodzi m.in. mienie wyłączone od egzekucji. Wolne od zajęcia będą np. lodówka, pralka, odkurzacz, piekarnik lub kuchenka mikrofalowa, pościel, bielizna, ubrania.

Czy jest jakakolwiek szansa na uratowanie mojego domu?

Istnieje możliwość uratowania domu, jednak w ściśle określonych sytuacjach. Najczęściej będzie to możliwe w sytuacji, gdy upadły jest właścicielem jedynie ułamkowej części nieruchomości. Nasze doświadczenie wskazuje, że zbycie takiej nieruchomości przez syndyka nie jest takie oczywiste. W takich okolicznościach można wnioskować o wyłączenie nieruchomości z masy upadłości.

Jak długo będę musiał spłacać zobowiązania po ogłoszeniu upadłości?

W znakomitej większości przypadków sąd ustala plan spłaty na okres nie dłuższy niż 36 miesięcy. Jedynie w sytuacji, gdy sąd dojdzie do przekonania, że upadły doprowadził do swojej niewypłacalności lub w sposób istotny zwiększył jej stopień umyślnie lub wskutek rażącego niedbalstwa, plan spłaty ustalany jest na okres nie krótszy niż 36 miesięcy i nie dłuższy niż 84 miesiące. Przy ustalaniu planu spłat ważny jest stopień zaspokojenia wierzycieli. Jeżeli wierzyciele zostaną zaspokojeni co najmniej w 70%, plan spłaty nie może być dłuższy niż rok (przy 50% – 2 lata).

Czy ogłoszenie upadłości konsumenckiej zatrzyma egzekucje?

Tak. Postępowania egzekucyjne wszczęte przed ogłoszeniem upadłości ulegną zawieszeniu z dniem ogłoszenia upadłości. Po uprawomocnieniu się postanowienia o ogłoszeniu upadłości, postępowania egzekucyjne zostaną umorzone. W trakcie postępowania upadłościowego żadne nowe postępowania egzekucyjne nie mogą zostać wszczęte.

Czy mogę ogłosić upadłość konsumencką, nie mając żadnego majątku?

Tak, brak majątku nie stanowi przeszkody do ogłoszenia upadłości konsumenckiej.

Czy należący do mnie samochód wchodzi w skład masy upadłości?

Tak, samochód zostanie zlikwidowany przez syndyka.

Czy w toku postępowania upadłościowego będę miał dostęp do rachunków bankowych?

Zasadą jest zlikwidowanie wszystkich rachunków bankowych należących do upadłego. Wyjątkowo syndyk może umożliwić upadłemu dostęp do jednego z rachunków, jednak pod jego ścisłą kontrolą. Jest to pozostawione całkowicie uznaniu syndyka, natomiast w świetle rozprzestrzeniania się koronawirusa SARS-CoV-2 wydaje się to być zasadną praktyką.

Czy pracodawca dowie się o tym, że jestem w upadłości?

Tak, najprawdopodobniej syndyk w jednym z pierwszych pism zawiadomi pracodawcę upadłego, zobowiązując go do przekazywania wynagrodzenia w części podlegającej zajęciu na rachunek masy upadłości. Jedynie nieliczni syndycy uzgadniają z upadłymi, że to oni będą przekazywali otrzymane wynagrodzenie, pomijając powiadomienie pracodawcy.

Czy majątek objęty wspólnością małżeńską wchodzi do masy upadłości?

Tak, taki majątek wejdzie do masy upadłości. Małżonek będzie mógł dochodzić w postępowaniu upadłościowym należnego mu udziału w majątku tak jak pozostali wierzyciele poprzez zgłoszenie wierzytelności.

Jakie koszty będę ponosił w upadłości?

Trzeba liczyć się z koniecznością ponoszenia kosztów związanych z likwidacją składników majątku, z obsługą biurową syndyka, wysyłką listów, jak również z opłaceniem wynagrodzenia syndyka. Wysokość wynagrodzenia musi mieścić się w przedziale od jednej czwartej przeciętnego miesięcznego wynagrodzenia do jego dwukrotności. W szczególnie uzasadnionych przypadkach może to być czterokrotność przeciętnego miesięcznego wynagrodzenia. Jeżeli w masie upadłości nie ma żadnych środków, koszty postępowania zaspokajane są ze środków Skarbu Państwa.